Dzia­łal­ność swo­ją opie­ra­my głów­nie na sze­rze­niu kul­tu Naj­święt­szej Maryi Pan­ny, opar­te­go na nauce Kościo­ła kato­lic­kie­go, zgod­nie z nauką Chry­stu­sa. W dal­szej czę­ści będzie dokład­nie wyja­śnio­ne i sprecyzowane:

• Dla­cze­go przy­ję­li­śmy nazwę „RAFAEL”,
• Wyja­śni­my skąd kult MATKI BOŻEJ STELLA MARIS czy­li GWIAZDY MORZA patron­ki podróż­nych oraz z tym zwią­za­ny kult Mat­ki Bożej Nie­usta­ją­cej Pomo­cy oraz Mat­ki Bożej Czę­sto­chow­skiej — Kró­lo­wej Pol­ski i Świata.
• Z jakie­go powo­du Róża­niec powi­nien być wyjąt­ko­wo istot­ny w życiu każ­de­go człowieka

Następ­nie przed­sta­wia­my postać Naj­święt­szej Maryi Pan­ny w Biblii oraz w wiel­kim skró­cie wybra­ne zagad­nie­nia z Nią zwią­za­ne na prze­strze­ni wie­ków tak­że zwią­za­ne z Pol­ską. To opie­ce Mat­ki  Bożej pole­ca­my nasze Biu­ro pra­gnąc sze­rzyć JEJ cześć i wysła­wiać JEJ IMIĘ na chwa­łę BOGA WSZECHMOGĄCEGO!

Kościół Świe­ty nazy­wa Mary­je Gwiaz­dą Morza w pra­sta­rej pie­śniA­ve­Ma­ris Stel­la.  Albo­wiem  ONA ma w  sobie jak­by świa­tło gwiaz­dy, któ­re nam przy­świe­ca w tej wiel­kiej i nie­bez­piecz­nej podró­ży po morzu życia docze­sne­go. Przy­kła­dem wła­sne­go życia jest nam Mary­ja ster­ni­kiem, cno­ta­mi świa­tłem, orę­dow­nic­twem siłą, któ­ra nas popy­cha i w ruch wprowadza.

Świę­ty Ber­nard z Cla­irvaux: A imię Pan­ny, Mary­ja. To imię da się prze­tłu­ma­czyć na „Gwiaz­da morza”. Ona jest tą wielką
i wspa­nia­łą Gwiaz­dą, któ­ra się uno­si ponad głę­bi­ną prze­stron­ne­go morza życia nasze­go. Dla­te­go też do Maryi jako Gwiaz­dy Morza uda­waj­my się z proś­bą o nie­ustan­ną pomoc tak­że na szla­ku piel­grzy­ma szcze­gól­ne gdy podró­żu­je­my do Jej sanktuariów.

Dodat­ko­we infor­ma­cje o pie­śni Ave, Maris Stella
Obiet­ni­ce dla tych, któ­rzy śpie­wa­ją “Ave­Ma­ris Stel­la”, z modli­tew­ni­ka “Pie­ta”:

„W cza­sie roz­ru­chów w Rzy­mie, motłoch zbli­żał się do domu w któ­rym miesz­ka­ła św. Bry­gi­da. Sły­chać było przy­wód­cę tłu­mu, któ­ry obie­cy­wał żyw­cem ją spa­lić. Św. Bry­gi­da zaczę­ła się wów­czas modlić do Pana Jezusa
i spy­ta­ła, czy ma ucie­kać. Pan Jezus pole­cił jej zostać na miej­scu: “To nie ma zna­cze­nia, że sprzy­się­gli się na two­je życie. Moja potę­ga zła­mie kno­wa­nia two­ich wro­gów; jeśli Moi Mnie ukrzy­żo­wa­li, to tyl­ko dla­te­go, że im na to przy­zwo­li­łem.” Mat­ka Boża doda­ła: “Zaśpie­waj­cie razem Ave­Ma­ris Stel­la, a Ja ochro­nię was przed wszel­kim niebezpieczeństwem.”

W książ­ce „Poemat Boga-Czło­wie­ka”, Księ­ga IV, Cz. 1, Rozdz.6 i 8 Maria Val­tor­ta zapi­sa­ła sło­wa pie­śni, jaką Św. Jan zaczął spon­ta­nicz­nie śpie­wać pod­czas podró­ży na morzu. – Rozdz. 6.”Z Pto­le­ma­idy do Tyru” „… Bar­dzo szyb­ko zapa­da noc. I wyda­je się dziw­nym, że nie­bo było tak zachmu­rzo­ne, a jed­nak widać uka­zu­ją­ce się gwiaz­dy o nad­zwy­czaj­nej jasno­ści. Migo­cą gwiaz­dy Niedź­wie­dzi­cy, a na morze pada blask księ­ży­ca tak bia­ły, jak­by to jutrzen­ka wsta­wa­ła po cięż­kim dniu, bez noc­nej prze­rwy. Jan, syn Zebe­de­usza, pod­no­si gło­wę ku nie­mu i śmie­je się. Nie­spo­dzie­wa­nie zaczy­na śpie­wać, pobu­dza­jąc swym śpie­wem do ryt­micz­nych ruchów wioseł:

Bądź pozdro­wio­na Gwiaz­do Zaranna,
Noc­ny jaśmi­nu kwiecie!
Zło­ty księ­ży­cu na moim nie­bie, świę­ta Mat­ko Jezusa.
Tyś, o Mat­ko, Nadzie­ją żeglarzy!
Kto cier­pi i umie­ra, o Tobie marzy.
Gwiaz­do świę­ta i miło­sier­na świeć!
Temu kto Cię kocha, o Mary­jo świeć!
„Co ty robisz? – pyta go brat [Św. Jakub] – My mówi­my o Jezu­sie, a ty mówisz o Maryi?
„On jest w Niej, a Ona – w Nim. On jest, bo była Ona. Pozwól mi śpie­wać.. I Jan śpie­wa, pocią­ga­jąc innych. Dopły­wa­ją do Tyru.”
Rozdz. 8. „Burza i cuda na stat­ku” „…Burza sza­le­je jesz­cze bar­dziej. Piotr mówi: „Śpie­waj Janie, jak wczo­raj, a my ci pomo­że­my. I Jan roz­po­czy­na swój śpiew. Inni wtó­ru­ją mu. Potem, po śpie­wie, modlą się z roz­krzy­żo­wa­ny­mi ramio­na­mi „Ojcze Nasz”. Potem śpie­wa­ją gło­śniej. I tak na prze­mian, bez lęku… I istot­nie, fale bar­dzo powo­li tra­cą swą zawziętość….”

Przed­sta­wia­my dwa cudow­ne obra­zy Mat­ki Bożej — Gwiaz­dy Morza:

• Mat­ka Boża Nie­usta­ją­cej Pomocy
• Mat­ka Boża Częstochowska

MATKA BOŻA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY

Kto dokład­nie przyj­rzy się obra­zo­wi Mat­ki Bożej Nie­usta­ją­cej Pomo­cy, zauwa­ży że na nie­bie­skim płasz­czu okry­wa­ją­cym gło­wę Bogu­ro­dzi­cy poły­sku­je nad samym Jej czo­łem zło­ta gwiaz­da o ostrych pro­mie­niach. Gwiaz­dą nazwa­no Maryję
i gwiaz­da przy­po­mi­na Jej świę­te Imię. Iko­na Mat­ki Bożej Nie­usta­ją­cej Pomo­cy jest praw­do­po­dob­nie naj­bar­dziej zna­nym na świe­cie wize­run­kiem bło­go­sła­wio­nej Dzie­wi­cy —  Gwiaz­dy Morza.

Tytuł Mat­ki Bożej Nie­usta­ją­cej Pomo­cy jest na trwa­łe zwią­za­ny z dostoj­nym wize­run­kiem Maryi, czczo­nym w Rzy­mie. 26 kwiet­nia 1866 roku papież Pius IX prze­ka­zu­jąc iko­nę o. Mau­ro­no­wi, gene­ra­ło­wi redemp­to­ry­stów rzekł: „ Uczyń­cie Ją zna­ną na całym świe­cie”. Gwiaz­da na czo­le Maryi przy­po­mi­na, że uro­dzi­ła Ona Jezu­sa, Świa­tło świa­ta, że sama jest Gwiaz­dą Poran­ną oświe­ca­jąc dro­gę do Syna i Gwiaz­dą Morza ratu­ją­ca grzesz­ni­ków ze sztor­mu grze­chu, gro­żą­ce­go roz­bi­ciem okrę­tu ich życia. Ona jest Mat­ka Nie­usta­ją­cej Pomocy.Redemptoryści,  umie­ści­li go w głów­nym ołta­rzu kościo­ła św. Alfon­sa przy via Meru­la­na w Rzy­mie. Od tego cza­su datu­je się nie­by­wa­ły roz­kwit kul­tu Mat­ki Bożej Nie­usta­ją­cej Pomo­cy, pro­pa­go­wa­ne­go przez ducho­wych synów św. Alfon­sa Marii Ligu­orie­go. 23 czerw­ca 1867 r. odby­ła się uro­czy­sta koro­na­cja obra­zu. W roku 1876 powsta­ło arcy­brac­two Maryi Nie­usta­ją­cej Pomo­cy i św. Alfon­sa. Rów­no­cze­śnie mno­ży­ły się kopie, któ­re redemp­to­ry­ści umiesz­cza­li w swo­ich kościo­łach w wie­lu kra­jach, w tym tak­że na zie­miach pol­skich. Dla pro­pa­go­wa­nia kul­tu ponad 100 auto­rów wyda­ło roz­ma­ite opra­co­wa­nia, powsta­ły róż­no­ję­zycz­ne perio­dy­ki, poświę­co­ne temu same­mu celo­wi. Ogrom­ne powo­dze­nie mia­ły tak­że małe obraz­ki z odpo­wied­ni­mi wezwa­nia­mi. Roz­cho­dzi­ły się one w wie­lo­mi­lio­no­wych nakła­dach. Nie­sa­mo­wi­ta jest sama histo­ria tego cudow­ne­go wize­run­ku Maryi. Cudow­ne uzdro­wie­nia za przy­czy­ną Mat­ki Bożej Nie­usta­ją­cej Pomo­cy, nawró­ce­nia i  nie­zli­czo­ne ducho­we łaski wypro­szo­ne przed Jej wize­run­kiem przy­czy­ni­ły się do roz­po­wszech­nie­nia kul­tu na całym świe­cie. W 1876 r. usta­no­wio­no świę­to Maryi Nie­usta­ją­cej Pomo­cy na dzień 26 kwietnia,
z cza­sem prze­nie­sio­ne na 27 czerwca.

Kult NMP Nie­usta­ją­cej Pomo­cy w Pol­sce datu­je się od koń­ca wie­ku XIX, kie­dy to redemp­to­ry­ści przy­by­li po raz dru­gi do Pol­ski. Ist­nie­je w Pol­sce ponad 360 ośrod­ków czci Mat­ki Bożej Nie­usta­ją­cej Pomo­cy.W licz­nych kościo­łach Pol­ski co śro­dę odpra­wia się nowen­na do Mat­ki Bożej Nie­usta­ją­cej Pomo­cy. Obra­zy Mat­ki Bożej pod tym tytu­łem: w Kali­szu (kar­me­li­tan­ki bose),
w Pozna­niu i w Toru­niu dozna­ły chwa­ły koro­na­cji koro­na­mi papieskimi. 

War­to dodać, że sama Mary­ja nada­ła obra­zo­wi tytuł Mat­ki Nie­usta­ją­cej Pomocy.

Quae est ista? Kim­że jest ONA? Pnp 3,6.

Mary­ja z Naza­re­tu, Miriam, mat­ka Jezu­sa Chry­stu­sa, żona Józe­fa z Naza­re­tu, jed­na z głów­nych osób w wie­rze wie­lu wyznań chrze­ści­jań­skich, sza­no­wa­na tak­że w islamie.

Zwiastowanie Maryi- Łk 1, 26–38.

²⁶ (…) Bóg­po­słał anio­ła Gabrie­la do mia­sta w Gali­lei, zwa­ne­go Naza­ret, ²⁷ do Dzie­wi­cy poślu­bio­nej mężo­wi, imie­niem Józef,
z rodu Dawi­da; a Dzie­wi­cy było na imię Mary­ja. ²⁸ Anioł wszedł do Niej i  rzekł: “Bądź pozdro­wio­na, peł­na łaski, Pan z Tobą, <bło­go­sła­wio­na jesteś mię­dzy niewiastami>”.
²⁹ Ona zmie­sza­ła się na te sło­wa i roz­wa­ża­ła, co mia­ło­by zna­czyć to pozdro­wie­nie. ³⁰ Lecz anioł rzekł do Niej: “Nie bój się, Mary­jo, zna­la­złaś bowiem łaskę u Boga. ³¹ Oto poczniesz i poro­dzisz Syna, któ­re­mu nadasz imię Jezus. ³² Będzie On wielki
i będzie nazwa­ny Synem Naj­wyż­sze­go, a Pan Bóg da Mu tron Jego pra­oj­ca, Dawi­da. ³³ Będzie pano­wał nad domem Jaku­ba na wie­ki, a Jego pano­wa­niu nie będzie koń­ca”. ³⁴ Na to Mary­ja rze­kła do anio­ła: “Jak­że się to sta­nie, sko­ro nie znam męża?” ³⁵ Anioł Jej odpo­wie­dział: “Duch Świę­ty zstą­pi na Cie­bie i moc Naj­wyż­sze­go osło­ni Cię. Dla­te­go też Świę­te, któ­re się naro­dzi, będzie nazwa­ne Synem Bożym. ³⁶ A oto rów­nież krew­na Two­ja, Elż­bie­ta, poczę­ła w swej sta­ro­ści syna i jest już w szó­stym mie­sią­cu ta, któ­ra ucho­dzi za nie­płod­ną. ³⁷ Dla Boga bowiem nie ma nic nie­moż­li­we­go”. ³⁸ Na to rze­kła Mary­ja: “Oto Ja słu­żeb­ni­ca Pań­ska, niech Mi się sta­nie według twe­go sło­wa!” Wte­dy odszedł od Niej anioł.

Nawiedzenie

³⁹ W tym cza­sie Mary­ja wybra­ła się i poszła z pośpie­chem w góry do pew­ne­go mia­sta w [poko­le­niu] Judy. ⁴⁰ Weszła do domu Zacha­ria­sza i pozdro­wi­ła Elż­bie­tę. ⁴¹ Gdy Elż­bie­ta usły­sza­ła pozdro­wie­nie Maryi, poru­szy­ło się dzie­ciąt­ko w jej łonie, a Duch Świę­ty napeł­nił Elż­bie­tę. ⁴² Wyda­ła ona okrzyk i  powie­dzia­ła: “Bło­go­sła­wio­na jesteś mię­dzy nie­wia­sta­mi i bło­go­sła­wio­ny jest owoc Two­je­go łona. ⁴³ A skąd­że mi to, że Mat­ka moje­go Pana przy­cho­dzi do mnie? ⁴⁴ Oto, sko­ro głos Twe­go pozdro­wie­nia zabrzmiał w moich uszach, poru­szy­ło się z rado­ści dzie­ciąt­ko w moim łonie. ⁴⁵ Bło­go­sła­wio­na jesteś, któ­raś uwie­rzy­ła, że speł­nią się sło­wa powie­dzia­ne Ci od Pana”.

Teo­lo­gia posta­ci Maryi u Ewan­ge­li­sty Łuka­sza, pły­nie z prze­ko­na­nia o Bożym wybra­niu Maryi. Jest ona napeł­nio­na łaską ((gr.) kecha­ri­to­me­ne). Pozdro­wie­nie anio­ła: Witaj! Zdro­waś! (łac.) Ave! ( dosł. raduj się!, (gr.)cha­ire!), nie jest zwy­kłym pozdro­wie­niem, gdyż pozdro­wie­nie Marii przez anio­ła jest sub­tel­nym nawią­za­niem do pro­roctw Sta­re­go Testa­men­tu, któ­re zapra­sza­ły Izra­ela do rado­ści z powo­du zbaw­cze­go dzia­ła­nia Boga. Izra­el w tych pro­roc­twach wystę­pu­je jako kobie­ta, córa Syjo­nu (por. Jl 2,21–27; Za 9,9–10; So 3,14–17). Pro­ro­cy  wypo­wia­daj ąraduj się! (So 3,14 ). Peł­na łaski Maria z Łuka­szo­wej Ewan­ge­lii znaj­du­je swój pra­wzór w Iza­ja­szo­wej Dzie­wi­cy, córze Syjo­nu (Iz 37,22), uosa­bia­ją­cej lud Izra­ela oraz
w Jere­mia­szo­wej Dzie­wi­cy Izra­el (Jer 31,4). Zaś zapew­nie­nie anio­ła skie­ro­wa­ne do Marii: Pan z Tobą, ma swe wcze­śniej­sze para­le­le w nastę­pu­ją­cych Księ­gach Sta­re­go Testa­men­tu: Rdz 26,24; 28,15; 46,4; Wj 3,12; Sdz 6,12.16. Jest to zwrot zapo­wia­da­ją­cy inau­gu­ra­cję ery mesjań­skiej: tak u pro­ro­ka Sofo­nia­sza: Pan, jest pośród cie­bie (3,15b) i tro­chę dalej Nie bój się, Syjo­nie! (So 3,16). U Łuka­sza zaś anioł mówi: Nie lękaj się Mario! (Łk 1,30). Sło­wa anio­ła do Marii: zna­la­złaś łaskę u Boga, odpo­wia­da­ją zapew­nie­niu Sofo­nia­sza z 3,15b: Nie będziesz już bała się złe­go. Dzie­wi­cze poczę­cie Marii, zacie­nio­ne chwa­łą Boga — moc Naj­wyż­sze­go osło­ni Cię (Łk 1,35b) — ma swą para­le­lę w Księ­dze Wyj­ścia 40,35. Jest tam mowa o chwa­le Bożej w namio­cie spo­tka­nia, miesz­czą­cym Arkę Przy­mie­rza:spo­czy­wał na nim obłok i chwa­ła Pana wypeł­nia­ła przy­by­tek. Maria porów­na­na zosta­je przez ewan­ge­li­stę do Arki Przymierza.

św. Ludwik Maria Gri­gnion de Mont­fort:

„Przez Naj­święt­szą Mary­ję Pan­nę przy­szedł na świat Jezus Chry­stus i przez Nią też chce On w świe­cie pano­wać. Przez Mary­ję roz­po­czę­ło się zba­wie­nie świa­ta i przez Mary­ję musi się ono dopełnić”

„Bóg Ojciec nie ina­czej dał świa­tu swe­go Jed­no­ro­dzo­ne­go, jak przez Mary­ję. Pomi­mo wzdy­cha­nia patriar­chów, pomi­mo bła­ga­nia pro­ro­ków i świę­tych Sta­re­go Zako­nu, przez lat czte­ry tysią­ce tęsk­nią­cych za tym skar­bem. Mary­ja jed­na wysłu­ży­ła Go i zna­la­zła łaskę u  Boga, mocą swych modlitw i wznio­sło­ści swych cnót. Św. Augu­styn powia­da, że sko­ro świat nie był godzien otrzy­mać Syna bez­po­śred­nio z rąk Ojca, dał Go Bóg Maryi, aby świat otrzy­mał Go przez Nią”

Mary­jo, Kró­lo­wo Serc, Poko­ju i Pojednania!

Módl się za nami